1. De reis

Dag allemaal!

Bij deze dan mijn eerste reisverslag vanuit Sydney, al heb ik gedurende de reis hierheen al wat stukken geschreven; vandaar af en toe wat raar tijdsgebruik in de spelling (en hele lappen tekst). Veel plezier met het lezen van dit uitgebreide verslag van de eerste dagen! Zoals Esther vanuit Nieuw-Zeeland beaamd ga ik ervan uit dat ik de komende weken minder en minder tijd zal hebben hiervoor, dus ik begin vast met compenseren, hihi.

Maandag 16 maart

Het avontuur is nu dan echt begonnen! Vanmorgen om 5u30 reden mijn ouders, broer en ik richting Schiphol waar we ruim op tijd arriveerden. De mannen brachten de auto weg zodat ik niet zover hoefde te slepen met mijn grote blauwe monster (zie foto’s). Voor de zekerheid mijn koffer met TSA slot en roze riem ook nog maar laten sealen; veiligheid voor alles…

Bij het inchecken van de koffer wachtte mij een spannende verrassing; mijn visum stond niet correct gelinkt aan mijn paspoort. Even schrikken, maar gelukkig hebben ze uiteindelijk kunnen bellen naar Australië (ja dat is wat ze zeiden; gewoon enkel 0061 gebeld zeker? Hihi) en is het elektronisch aangepast. Ik zou dus gewoon Australië binnen moeten komen hiermee, al heb ik weinig meer aan mijn papieren printje van het visum… Om hieruit een wijze les te leren: je paspoortnummer bestaat uit cijfers en letter, maar ALLE letters staan in hoofdletters en de letter o/O (otter, oehoe, ooievaar, oen, oetlul…) komt NIET, ik herhaal NIET voor in je paspoort. Dat had ik eerder moeten weten. Ik had blijkbaar bij de visumaanvraag het nulletje aangezien voor een O, wat volgens de Schiphol-medewerkster wel vaker voorkwam. Later speculeerden we nog hoe dom het eigenlijk is dat de website van visumaanvraag geen foutmelding geeft bij invoer van een o/O, zou best logisch zijn toch?? Maar ok, het is geregeld zodat het straks hopelijk goed gaat bij het binnenkomen van Australië en we hebben weer wat geleerd vandaag…

Hierna zijn we richting treinen gelopen en hebben we Lieke gevonden; super leuk dat ze langs kon komen! Samen nog even koffie/thee gedronken en wat gekletst voordat we richting paspoortcontrole gingen. Laatste foto’s (die ik dit moment van typen nog niet heb ontvangen van moeders…) en knuffels en toen begon mijn echt solo-reis!

Simpel en snel ben ik verder bij de gate gekomen. Na een hele hippe bodyscan in een soort cabine; jammer genoeg kon ik de scan niet uitprinten en meenemen haha. Bij de gate nog de laatste whatsappjes kunnen versturen en ontvangen en toen wederom een ‘nu begint het pas echt’ gevoel (wat ik eerder die dag al een keer of 4 heb gevoeld).

In het vliegtuig was mijn rijtje nog leeg en jahoor; er kwam niemand meer zitten! Dus ik zit nu fijn aan het raam, met twee lege stoelen naast me. Al heb ik die stoelen inmiddels goed gevuld met tas, jas, benen, kussens/dekens… Waste not want not. :)

Al snel nadat ik zat heb ik mijn vlieg-oordopjes ingedaan, twee kauwgoms genomen en twee kauwgoms in de aanslag voor als we zouden opstijgen. En daarbij nog duimen dat de pijn uit zou blijven. Het rijden naar de baan duurde nogal lang; ik was het kauwen-kijken al best een beetje beu. Maar toen kwam een koppeltje torenvalken fijn een showtje geven voor mijn raam; dankjewel! En jahoor, de valkjes waren net uit zicht en we maakten de draai om de baan op te gaan!

Toch een beetje spannend om op te stijgen, maar gelukkig kon ik kauwen alsof mijn leven ervan afhing; en het hielp! No pain, yes!

Inmiddels vliegen we ergens tussen Praag en Wenen en is het nog 11u en 5 minuten vliegen naar Singapore. Ik vlieg dan wel economy, maar heb het prima hier! Al bij binnenkomst lag er op elke stoel een kussen en een dekentje. Snel daarna kregen we een zakje met oordopjes voor het prive-schermpje in het vliegtuig met films, tv-programma’s, muziek, spelletjes, nieuws, vluchtinformatie, oftewel; alles wat je zou kunnen wensen. Er volgde een menuboekje (ik krijg er al honger van als ik het lees) en toen kwamen er hot wet towels (geweldige woordcombinatie om te horen van Aziaten) die na een minuutje weer werden opgehaald. Daarna kregen we twee zakjes pinda’s (die al op zijn…) en toen een zakje met daarin een tandenborstel, minitube tandpasta (niet groter als één vingerkootje) en vooral fijn; van die one-size-fits-all sokken! Al snel wandelschoenen uitgeschopt en die sokken aangetrokken, gelukkig voor mijn medereizigers zaten ze niet naast me hihi. Het drankkarretje is al een keer of 4 langsgekomen en ik kijk al uit naar de lunch! Last but nog least werken er hier vooral mooie dames in (ik neem aan) traditionele kleding. Kortom; ik ben zeeeeer content! :)

Oh en met de vluchtinformatie is het tijdsmysterie opgelost! Ik vroeg me van tevoren af hoe het tijdsverschil zou worden aangegeven in het vliegtuig; we vliegen immers ‘verder in de tijd’. In een overzichtje (zie foto) hebben ze dit aangegeven en de autist in mij was hiermee erg blij. :)

Ik wilde een film gaan kijken, maar kon het met die oordopjes eeeecht niet verstaan, rotgeluid! Dus ben ik maar vast gaan schrijven, het wordt dus een verspreid verhaal met teksten van verschillende momenten…

Inmiddels heb ik de lunch achter de kiezen en alla echte toerist natuurlijk even een fotootje gemaakt hihi. (zie foto’s) Het viel me allemaal reuze mee met de ‘vliegtuig-eten-vooroordelen’, maar misschien kwam dat juist wel omdat je altijd hoort dat het zo slecht is… We vliegen inmiddels bijna over de zwarte zee richting Turkije met nog 9u54/8845km tot Singapore.

Het routekaartje vind ik ook erg tof om te zien steeds! Helaas blijkt hierdoor wel dat mijn topografische kennis echt bagger is… ‘chips over welk land vliegen we nu? In welk land ligt deze plaats?’.

Jeeee en wauw! We vliegen de zwarte zee op! (zie foto’s)

Dinsdag 17 maart

Met nog 4u35-3831km te gaan vliegen we boven India en moeten ineens de gordels aandoen, vanwege turbulentie. Die voelden we net ook wel even maar deze keer zal het menens zijn? Het is wel waanzinnig mooi om in het pikkedonker door de lucht te vliegen en beneden je alle stadjes, dorpjes en wegen verlicht te zien! Helaas bleef er van die schoonheid niks over op de foto’s…

Zucht, nog 4u03/3283km te gaan, nog steeds boven India en gordels mogen uit. En waarom moesten ze precies om? We hebben 10x ergere turbulentie gevoeld voordat we de gordels om deden, maar ok. We naderen de Bengaalse Baai!

En Singapore komt in zicht! (zie foto’s) Nog maar 2u16/1685km te gaan, maar van slapen is niks gekomen…

Ok nog 1u51 tot Singapore en het is nu 21u20 in Nederland, 3u14 lokale tijd en 4u14 in Singapore; breakfast time! Heel dapper voor de noodles gekozen. Lekker, maar pittig. Het duurde even voor mijn mond niet meer zo in brand stond…

En ondanks dat de werknemers van Singapore Air allemaal goed Engels spreken, blijft het met een apart accentje en te zacht door de intercom; de hele rit alle informatie die omgeroepen werd niet verstaan, hopelijk zat er niks belangrijks tussen hihi.

We arriveerden redelijk op tijd in Singapore. Gedurende het landen (ondanks de oordopjes) wel weer flink pijn gehad aan mijn oren helaas, maar na het landen ging het wel weer. Probleem is dat tussen het landen en het vliegtuig kunnen verlaten nogal veel tijd zat. Iedereen netjes wachten en rustig doen, maar intern was het bij mij meer ‘hallooooooo vliegtuig te halen hop hop tjop tjop aan de slag!’. Met nog wat mensen uit het vliegtuig een skytrain naar terminal 3 genomen, daar zag ik bordjes staan met de wandeltijd naar mijn gate; 23 minuten. Ter info: het was ongeveer 6u28, het vliegtuig naar Sydney vertrok om 7u05 en de gates sloten 10 minuten voor geplande vertrektijd. Oftewel: TIKTAKTIKTAKTIKTAKTIKTAK. Gelopen voor mijn leven (en stukjes gerend..) om nog een skytrain te nemen en weer gelopen en snel snel tassen/jassen uitgedaan voor douane en alles teruggepropt en jippie ik mocht het vliegtuig nog in! (geen idee hoe laat het inmiddels was, de tijd om de tijd te checken wilde ik niet riskeren) Al na de eerste skytrain heb ik alle ex-mede-passagiers ver achter me gelaten dus geen idee of er daarvan iemand op dit vliegtuig zit/had moeten zitten. Conclusie uit dit verhaal; 1 uur om over te stappen is te krap om relaxt te zijn.

In het vliegtuig heb ik mijn spullen weg gelegd en begon ik aan het invullen van de documenten voor Australië die ik kreeg bij de gate; een passenger-card (wie ben je, paspoortnummer, waar ga je heen, waarom, heb je dierlijk/plantaardig materiaal mee, medicijnen mee, etc.) en een Ebola-formulier (wederom wie ben je en paspoortnummer en informatie over bezoek aan Ebola-landen, gelukkig ben ik nergens geweest afgelopen 30 dagen, geen nadenken nodig). Ik was nog niet eens klaar met de formulieren invullen of ik moest al klaarmaken voor het opstijgen en binnen enkele minuten hingen we al in de lucht. 7u15 naar Sydney en tot dusver staat er dat we vroeger aankomen dan gepland!

Wel bizar en grappig; in het pikkendonker kwamen we aan op Singapore. We vlogen al laag over de mooi verlichte stad, maar vlak voor de landing vlogen we over een breed water met enorm veel prachtig verlichte boten, we konden echt bijna de boten inkijken! Dat was echt heel gaaf om te zien. Toen ik in het vliegtuig naar Sydney zat (nog op de grond) en mijn formulieren invulde werd ik aangesproken om me klaar te maken voor het opstijgen en toen ik opkeek was het ineens licht buiten, ging erg snel! En bij het vertrek richting Sydney vlogen we wederom over het brede water met de vele boten, ditmaal met daglicht! Zo grappig om te zien hoe het allemaal anders lijkt in het licht.

En ook in dit vliegtuig geluk; de twee stoelen naast me zijn weer vrij! Overigens is het hele vliegtuig sowieso erg leeg.

En wat gek is om te realiseren; het is nu in NL 00u30, net dinsdag. Maar in ‘mijn maandag’ ben ik een hele dag én een nacht wakker geweest is het nu gewoon weer ochtend… Mijn goede voornemen; wakker blijven en vanavond in Sydney op tijd naar bed, hopende een jetlag te voorkomen hihi.

Inmiddels hier ook al oortjes gekregen (kussen en deken lagen al klaar), hot wet towel (die we overigens tijdens de vorige vlucht tweemaal kregen) en het eten-boekje… Ik heb best zin in mijn second breakfast. :)

En jahoor! Zowel nog een ontbijt als een lunch gekregen haha. (zie foto’s). En nu zijn we alweer bijna in Sydney, jeeee! Als alles zoals nu blijft verlopen dan gaan we ruim op tijd aankomen in Sydney!

Toch even terugkomen op de vlucht naar Sydney, want jeetje dat was me een mooi zicht! (zie foto’s)

Eerst een groep schattige schapenwolkjes tegengekomen, waarna Australië voor het eerst echt in zicht kwam, jee! Geen hele mooie foto, maar de officieel eerste van het land Australië. :) En toen natuurlijk nog eentje van het echte ‘we vliegen over Australië!’.

We zijn onderweg zoveel mooie landschappen tegengekomen, echt waaaauw! Ik heb een hoop foto’s gemaakt en hier een geprobeerd een selectie te maken van degene die (ondanks het vliegtuigraam) nog een beetje een mooi beeld geven. Helaas bleef er niet zoveel over…

Ik weet dat het soms nogal veel (herhaling) is aan foto’s, maar ik vond het zo waanzinnig gaaf om te zien dat ik maar bleef schieten en nu kan ik niet kiezen… Dus een hele hoop kijkplezier gewenst. :)

Hoe dichter we bij Sydney kwamen hoe meer civilisatie te bekennen was in het landschap. Totdat we over een dikke wolkendeken vlogen… Bij het dalen hadden we nog prachtig beelden, onder andere van Sydney zelf, maarja, toen mocht mijn camera niet meer aan dus helaas…

Een halfuur te vroeg geland en toen op naar de douane, volg de kudde! Hihi. Wel even in de rij gestaan, maar verder geen enkele vraag of iets gekregen van hun. Toen ik eenmaal klaar was daar draaide mijn koffer al fijn op de lopende band; zo heerlijk opvallend! Toen nog langs een miepje aan wie ik mijn meegenomen medicijnen moest toelichten (had ik aangegeven op passenger-card) en werd ik weer doorgestuurd naar een ander miepje waar ik (wederom door mijn aangegeven informatie op de passenger-card) moest vermelden dat mijn schoenen nieuw zijn en geen aarde/mest bevatten van buiten Australië. Geen idee of ze volledig aarde-vrij waren, maar als er iets onder zat is dat onderweg via Singapore vast al ergens eraf gevallen…

Overigens voor elke stop die ik zojuist aangaf stonden er van die doolhof-hekjes… Ik kreeg bijna een pretpark-gevoel, alleen een beetje zonder de pret na het lange wachten… Alhoewel, ik was gearriveerd in Sydney! :)

Buiten wederom een enooooorm doolhof-hekkenwerk bij de taxi’s, waar ik (wederom zoals bij een pretpark) enkel het laatste deel hoefde te doorlopen, want we liepen er met welgeteld twee personen… Aan het einde van het hekkenwerk werd ik doorverwezen naar een taxi (echt heel strak georganiseerd daar! Er staat een heel leger aan taxi’s te wachten en ze volgen allemaal netjes in een rijtje als er passagiers komen.) Een hele aardige taxichauffeur heeft me door de stad heen naar Mosman gebracht, de (sjieke) wijk waar Kimberly woont. Onderweg zijn we over de Harbour Bridge gereden, hebben we the Opera House tweemaal gezien en heb ik me vooral ook moeten inhouden om niet steeds te denken ‘je moet aan de andere kant rijden! Pas op! Je zit aan de verkeerde kant van de auto!’ ok dat laatste ging wel erg ver, maar het is wel serieus zo dat je de hele tijd toch een beetje schrikt als je een auto aan ziet komen. Echt even wennen dat ze hier zo anders rijden! Dat heb ik vandaag met oversteken en uitkijken ook ervaren, je moet echt heel anders kijken/inschatten of je kunt oversteken want de auto’s komen uit andere richtingen dan je gewend bent…

Eenmaal aangekomen had de reis totaal iets van 98 dollar gekost en inclusief de tol voor bepaalde wegen ongeveer 112 dollar. De taxichauffeur was zo vriendelijk om het af te ronden naar 95 dollar… Op het vliegveld was hij nog zo aardig om te zeggen ‘between 60 and 70 dollars, dependent on traffic, but when much more I won’t ask you that’ (Arabische man, beeld je een grappig accent en beetje half Engels in). Dus niet… Maar het was inderdaad druk op de weg, in de file gestaan etc. Maar ik had het er zeker voor over! Als ik twee keer zo lang had mogen slepen met die koffer door bussen… Dan had ik nu die 95 dollar wel over voor de taxi. :) Nu was ik mooi rond 19u ’s avonds (Sydney-tijd hihi) op mijn plaats van bestemming.

Voelde wel gek! Om zo een appartementsgebouw binnen te lopen en aan te kloppen bij een deur waar je het komende halfjaar gaat wonen. Maar Kimberly was erg aardig, ‘ooh sooo nice to meet you! Great that you are here, welcome welcome’ en een omhelzing. :) Binnen even een klein tourtje gehad en wat gebabbeld. Ze wilde nog graag even de winkels laten zien; binnen een minuut ben je bij de winkelstraat hier. Alles is echt poepsjiek, dus ook poepduur helaas… Maar damn wat ziet het er mooi uit! Een heel fijn gevoel in deze wijk, alles is supernetjes en schoon en iedereen is vriendelijk, maar daarover later meer.

We hebben als soort van avondeten nog een gebraden kip gehaald en wat diepvriesgroenten, dus bijna het gevoel dat ik in totaal vijf vliegtuigmaaltijden op heb haha. Alleen was de gebraden kip van de slager hier natuurlijk veel lekkerder… We hebben nog wat gekletst en zijn daarna vroeg gaan slapen. Kimberly begint haar werkdagen rond een uur of 6/half 7 geloof ik en ik was natuurlijk moe van de reis en het niet-slapen sinds maandagochtend 4u30… Al was het toen in Sydney al 14u30 hihi.

Vandaag heb ik alweer een hoop gedaan en gezien, en heb ik weer veel verhalen en foto’s die ik met jullie wil delen. Maar het is hier nu al 22u07 en ik moet nog maar eens uitzoeken hoe ik alle foto’s online krijg… En het is inmiddels een behoorlijk verslag geworden! Ik hou het nu dus even hierbij en zal later nog wat schrijven over de eerste dagen. Morgen ga ik Kimberly opzoeken in ‘the hospital’ bij Taronga Zoo, waarna zij zal zorgen dat ik de dierentuin binnenkom, kan ik fijn alvast een kijkje gaan nemen daar! :)

Jullie nog een fijne dag toegewenst, ik ga zo naar bedje toe… Ik hoop dat jullie het een beetje leuk hebben gevonden en ik hoop ook snel te kunnen vertellen over mijn eerste echte Sydney-ervaringen.

Veel warme groetjes,

Eline