4. Eerste stageweken

Dag allemaal!

Inmiddels zijn we al best een tijdje verder sinds mijn vorige verhaaltje en heb ik eigenlijk al materiaal voor drie verhaaltjes verzamelt… Maar helaas steeds een beetje te lui om echt te gaan typen hihi. Het paasweekend heb ik rustig aan gedaan en lekker een dagje de toerist uitgehangen; daarover zal ik later nog een verhaaltje met een hoop foto’s plaatsen. Ook heb ik al enorm veel foto’s gesorteerd die ik graag wil laten zien van de dierentuin. Maar de prioriteit is nu toch wel dat ik jullie graag zou willen vertellen over het effectieve werk dat ik hier doe op stage; het is niet alleen maar vakantie he, al lijkt het er soms wel op! :)

Op maandag en dinsdag werk ik bij de ZAA (Zoo and Aquarium Association van Oceanië) en woensdag, donderdag en vrijdag werk ik bij de curatoren van Taronga Zoo.

Maandag 23 maart was mijn eerste stagedag en heb ik kennisgemaakt met alle mensen (die niet op vakantie waren) van de ZAA. De ZAA heeft een eigen soort ‘container’ op het terrein van de dierentuin met in totaal ongeveer 10 werkplekken. De dagen dat ik er ben is een collega er daar nooit, dus heb ik fijn mijn eigen bureautje ter beschikking waar ik alleen maar de laptop hoef te wisselen om op een computer aan de slag te kunnen. Dat zie ik ook bij de curatoren een hoop; veel mensen hebben een laptop die aangesloten staat op een computer. Zo heeft bijna iedereen twee schermen, maar is het ook eigenlijk heel makkelijk om af en toe van werkplek te wisselen/je werk mee te nemen naar huis/andere locatie/etc. Ik vind het nogal luxe, maar het heeft ook wel erg veel voordelen! Deze eerste dag heb ik een gesprekje gehad met de manager van de conservatieprogramma’s en haar assistente over het project dat ik voor de ZAA zal gaan uitvoeren. Ze hadden de wens om een soort overzicht te krijgen van al het conservatiewerk dat uitgevoerd wordt door de leden van de ZAA en wel op drie verschillende vlakken; conservation recovery (de conservatie programma’s), conservation in-situ (het steunen van projecten in het wild door geld/materialen/personeel te sturen) en conservation medicine (een nieuw onderwerp voor mij en ik vind het nog steeds een beetje vaag, maar het gaat dus vooral om ziekte en gezondheid van de ecosystemen en alles wat daarbij hoort; dus ook de wildlife hospitals die vrij rijkelijk in Australië aanwezig zijn. Zoals je je kunt voorstellen is dat hier allemaal een stuk groter dan dat het in Nederland zou zijn; de wildlife is hier ook een stuk meer aanwezig, zelfs hier in de stad).

Ik heb mijn eerste twee dagen dan ook doorgebracht met inlezen, inlezen, inlezen en inlezen.. oh en inlezen! Ik vond het ontzettend tof om te lezen hoe ze te werk gaan, hoe een organisatie als deze werkt en hoe ver de ZAA eigenlijk is ten opzichte van bijvoorbeeld de Amerikaanse variant (AZA) of de Europese variant (EAZA). Binnen EAZA vallen enorm veel dierentuinen, volgens mij is het kwa leden ook zeker de grootste organisatie. Maar blijkbaar lopen ze echt op een hele hoop vlakken nog flink achter; vooral gezien de samenwerking en het echt bijdragen aan conservatie. Een theorie daarvoor is natuurlijk wel dat er een stuk minder dierentuinen onder de ZAA vallen; overleggen en samenwerken is dus een stukje makkelijker. Ook zit de ZAA al sinds jaar en dag in Taronga Zoo gevestigd en verloopt de samenwerking tussen de Taronga Conservation Society Australia en de ZAA heel erg nauw. Tijdens mijn vorige stage in de dierentuin heb ik nooit te maken gehad met direct contact tussen dierentuin en EAZA, maar hier hangen de medewerkers van de organisaties dagelijks met elkaar aan de telefoon of lopen ze gewoon even elkaars kantoor binnen voor overleg of om een praatje te maken. Daarnaast is het voor Oceanië natuurlijk een stuk lastiger en duurder om dieren in te voeren en zitten er een stuk minder dieren in het ‘beschikbaarheidspakketje’. Als de dierentuinen bepaalde soorten ook in de toekomst willen houden zullen ze dus ook enorm goed moeten samenwerken in fokprogramma’s. Al met al is de situatie hier best wel anders dan in Europa; zijn er lastigere punten, maar blijkt het ook een hoop voordelen te hebben!

Dinsdag 24 maart ben ik weer verder gegaan met lezen maar stond er ook nog een leuk uitje op de planning. Omdat ik de dierentuin moet leren kennen hebben de curatoren geregeld dat ik overal een rondleiding moet krijgen achter de schermen; maar natuurlijk… :) Zoals de meesten op facebook al gezien zullen hebben mocht ik op bezoek bij de giraffen met lekkere boontjes en wat sla! Ontzettend leuk en gaaf om zo eens van zo dichtbij te kunnen zien en omdat het een activiteit betrof die ook voor bezoekers (tegen betaling…) mogelijk is mochten de foto’s van deze encounter openbaar geplaatst worden; jeee!

Woensdag 25 maart was dan mijn eerste dag bij Taronga Zoo en heb ik ook daar weer fijn kunnen beginnen met inlezen; oh jee! Dus wat concepten gelezen van conservatieplanningen voor bepaalde soorten, helemaal mijn ding om mijn kritische brilletje op te kunnen zetten. Maar ook hier heb ik fijn een eigen bureautje gekregen en ben ik eerst een beetje opgestart voordat ik ben gaan lezen. Ik heb in drie dagen tijd wel ongeveer 7 verschillende inloggegevens+wachtwoorden gekregen… En sinds deze week heb ik eindelijk niet meer de neiging om mijn inloggegevens te controleren voordat ik een computer opstart haha. Voor de rest heb ik deze eerste dag bij Taronga Zoo vooral veel meetings meegemaakt; om 9u30 met de senior curator (een Nederlandse die hier al een jaar of 40 woont en raar maar waar; het voelde best bizar om gewoon Nederlands te kunnen spreken! Ze was bij het ZAAkantoor al even binnen komen vallen om me gedag te komen zeggen. Ze kwam binnen (en ik herkende haar natuurlijk niet) en ineens werd er Nederlands tegen me gesproken; say whut??) om me wat in te leiden. Zowel betreft de dieretuin (nog meer documenten om te lezen; jee!) als persoonlijk; een mooi kaartje met drie verschillende telefoonnummers om haar te bereiken als er ooit ergens maakt niet uit waar of wanneer mis gaat (een fijne gedachte) en een mooi preekje over zonnebrand en de gevaren van de zon hier. Dat hoeft ze deze bleke sproetenkop gelukkig niet te vertellen; factor 50 present! Om 11u15 ben ik met haar meegegaan naar een meeting in een (naar mijn mening) hele hippe kamer; een echte vergaderruimte maar dan met een groot ‘tvscherm’ voor presentaties of het laten zien van documenten, maar ook voor videoconferenties en dergelijke! Deze meeting ging over een giraffentransport van de tweede dierentuin van de Taronga Conservation Society Australia; Taronga Western Plains Zoo. Het lijkt op de constructie van mijn vorige stageplaats; onder de KMDA vielen zowel Zoo Antwerpen als Planckendael. Alleen was de afstand van de tuinen in België volgens mij nog geen 50 kilometer en is de afstand tussen TZ en TWPZ ongeveer 600 kilometer… Er wonen in heel Australië trouwens ook maar een paar miljoen mensen méér dan in Nederland; ik heb de oppervlaktes nog niet vergeleken maar ik geloof ook niet dat dat nodig is… Om 12u snel gelunched want om 12u30 een vergadering bij het apengebouw over mogelijke onderzoeken die wellicht uitgevoerd kunnen worden over een paar maanden als er vijf nieuwe chimpansees bij de bestaande groep in Taronga Zoo worden gevoegd; een hele happening! Om 13u30 kon ik direct door naar wederom een leuke achter de schermen ervaring; bij de primaten.

Eerst mochten we een kijkje nemen bij meneer en mevrouw orang-oetan waar we de hele geschiedenis ongeveer hebben meegekregen. Deze dieren hebben heel wat meegemaakt! En helaas zie je daar nog steeds wel wat gedragingen van terug. Het is nog niet zo lang geleden dat het belangrijkste moest zijn: de bezoekers pleasen. Dus of de dieren nu willen of niet; naar buiten zullen ze! Met trucjes en fopperijen zijn de dieren uiteindelijk nogal bang geworden om überhaupt nog buiten te komen en sinds een paar jaar hebben de verzorgers eindelijk op hun eigen manier kunnen proberen de dieren over deze angst heen te laten komen. De verzorgers hebben gewacht met de dieren naar buiten laten totdat wij er waren; dus terwijl wij naast de schuif stonden kwamen meneer en mevrouw naar buiten om het lekkers te verzamelen. Ontzettend gaaf om naast een orang-oetan te staan! En mijn indruk; wat zijn ze eigenlijk klein haha! Ik heb erg weinig ervaring met orang-oetans en dacht altijd dat ze wat groter waren, maar niet dus…

Hierna zijn we naar de gorilla’s gegaan die eerst nog allemaal binnen zaten; met een hele hele kleine baby! Echt superschattig! Volgens mij was het dier al wel een aantal maanden oud, maar dat is voor mensapen nog echt heel erg jong. Toch mocht het dier van moeders blijkbaar al vrij los lopen en dus hebben we af en toe echt prachtig beeld gehad van een kleine schattige opdonder. Later kregen ze wat te eten en zijn ze naar buiten gegaan (maar de baby was nog precies zichtbaar door de schuif; perfect!) Een vrouwtje dat altijd gepest wordt bleef binnen zitten en liet met veel geknor en gegrom blijkbaar weten dat ze tevreden was… Even later kwam ook de grote kerel van de groep naar binnen; hij zal nog een stuk doorgroeien maar mijn god wat was dat al een groot en indrukwekkend dier! Buiten het verblijf van de gorilla’s hebben ze een hand, voet, het gebit en het hoofd nagebouwd van een orang-oetan, gorilla en chimpansee (het hoofd mooi voor de helft met alles erop en eraan en de andere helft enkel de schedel). Hier is het echt duidelijk te zien hoe groot gorilla’s zijn, zeker in vergelijking met andere apen. In Zoo Antwerpen kan ik me herinneren dat ze skeletten van apen hebben opgesteld waar je dit verschil ook erg goed kan zien. Maar het is echt wel tof om je eigen voeten en handen op die van de verschillende primaten te kunnen leggen en het verschil te zien…

Hierna zijn we naar de chimpansees gegaan en moesten we een maskertje op om ons te beschermen tegen (vooral) tuberculose. De verzorgers hadden gewacht met het naar binnen laten van de dieren totdat wij er waren. Binnen lag er dan een beetje eten en moesten de dieren wachten totdat er buiten eten was gestrooid. Het buitenperk is echt heel groot, maar het binnenhok is vrij klein. We hadden dus goed zicht op de (ik geloof) stuk of 17 chimpansees (!!). En de dieren varieerden echt van álle leeftijden; de jongste was een paar maanden oud en de oudste was echt een bejaarde opoe. We hebben een leuke inkijk gekregen in de chimpansee soap van Taronga Zoo… Zoals jullie wel weten hebben mensapen veel trekjes van mensen en echt eigen karakters, maar als je zoooveel chimpansees in één ruimte zien en zo te horen krijgt hoe ze zijn en wat ze doen… echt waanzinnig complex en gaaf! In die korte periode waar we bij ze stonden al veel ruzietjes gezien, veel geflikflooi en ook veel gespeel en goedmakerijen. Je hoeft je nooit te vervelen als je naar zo’n groep kijkt; er valt altijd wel iets te beleven! Toen ze naar buiten gingen werd het helemaal een wilde boel en begonnen ze fijn te roepen en te verzamelen bij de deur. Het grappige was wel; de verzorger liep richting de knop voor de schuif en de apen werden wild en gingen richting deur. Hij bleef staan om dit grappige feit met ons te delen en de apen werden weer stil en keken verwachtingsvol naar de verzorger. Hij pakte zijn sleutel (geringel) en weer drukte en richting deur. Toen was het overal weer stil. Na nog wat geplaag is de verzorger dan toch richting de knop gelopen en toen brak de hel los en onder luid kabaal gingen de chimpansees op zoek naar voedsel in het buitenperk.

Na dit leuke uitstapje had ik om 15u een afspraak met een curator die me nog wat heeft uitgelegd over hoe de zaken hier werken. Zij is uiteindelijk ook mijn superviser geworden voor mijn stage hier. Na dit gesprek heb ik nog even wat kunnen lezen en rond iets over 4 kwam de senior curator langs lopen met spullen in haar hand ‘blijf je hier de hele nacht Eline?’. Tijd om naar huis te gaan? Primaaa! De werktijden zijn hier sowieso heel flexibel. Iedereen komt beetje wanneer hij of zij wilt, op zn vroegst 7/half 8 en op zn laatst 9/half 10 en het naar huis gaan varieert tussen half 3 (voor degenen die echt vroeg beginnen en ’s middags kinderen doen ofzo) en … naja later dan kwart over 5 ben ik nog niet gebleven en dan waren er nog mensen op kantoor dus he hihi. Maar de dierenarts waar ik bij woon heeft vandaag wel tot half 7 gewerkt.. Toe maar! Zeker omdat zij ook om 7u40 begint met werken… Ik vind het hier wel fijn om vroeg te beginnen en dan op tijd naar huis te gaan, zeker omdat de zon ’s ochtends vroeg al schijnt en het hier met het veranderende uur nu ook gewoon om 6u ’s avonds al donker is (he bah!). Maar maken jullie je maar geen zorgen hoor. Het is nog steeds ’s middags vaak wel boven de 20 graden dus ik overleef het wel. :)

Donderdag 26 maart heb ik eerst met een nieuwe (tijdelijke) curator uitleg gekregen over het online registratiesysteem voor dierentuinen (waar ik tijdens mijn vorige stage al een hoop van heb geleerd). Daarna hebben de nieuwe curator en ik twee leuke opdrachtjes gekregen; maak een aanbeveling voor de stuk of 33 nieuw geboren blackbucks in Taronga Western Plains Zoo; waar moeten ze heen? Gaan we ze houden? Hoeveel dieren moeten gecastreerd worden? Daarnaast hebben we instructies gekregen om ons in te lezen in de koala’s; want dat is een heel complex gebeuren hier! Het stamboek zit ingewikkeld in elkaar, de staten hier in Australië werken weinig samen, er spelen ziektes en nauwe verwantschappen mee en de koala’s worden blijkbaar gebruikt in overheids-overeenkomsten haha! Ik vond het erg grappig om te horen dat er overeenkomsten zijn met landen tussen de overheden waarin is verwerkt dat Australië een koala doneert eens in de zoveel tijd. Waar de schattige pluizenbollen al niet goed voor zijn! ’s Middags hebben de nieuwe curator en ik met de senior curator onze ideeën voor de blackbucks besproken en met ons drieën een echte aanbeveling gemaakt. Heel grappig om te merken dat de nieuwe curator hele goede ideeën had waar ik totaal niet aan had gedacht, maar dat het andersom ook het geval was. En ’s middags hebben we ook verdere uitleg gekregen over de complexe koala-situatie van de stamboekhouder in Taronga Zoo, echt een enorm gedoe die dieren maar wel superleuk om te proberen duidelijk in de chaos te krijgen.

Ook was er ’s middags nog een curatorenvergadering waarbij iedereen elkaar even op de hoogte houdt van wat er gebeurd is (ik had natuurlijk nog niets te vertellen). En daar kwam het: mijn (officiële) stagebegeleidster daar gaat met pensioen deze zomer! Dus voordat ik weg ben is zij al niet langer werkzaam daar haha. Gelukkig heb ik inmiddels wel een andere superviser enzo dus het komt allemaal wel goed. Maar ik vond het wel toevallig!

Verder ben ik deze donderdag een beetje een echt begin gaan maken aan mijn eigen project voor Taronga Zoo; het zoeken naar een verband tussen de levensduur van dieren en het aantal transporten dat in hun leven heeft plaatsgevonden. Omdat er over een paar maanden 5 chimpansees bijkomen ga ik mijn onderzoek richting op chimpansees. Want mijn god wat een uitgebreid onderzoek wordt dit! Inmiddels heb ik al een enorme lijst van variabelen gevonden; factoren die oftewel een invloed hebben op de levensduur van het dier (dieet, sociale structuur, medische zaken, etc.) oftewel een invloed hebben op het effect van een transport (reistijd, vliegtuig/vrachtwagen/boot, alle aspecten aan de reis zoals temperatuur, grootte van de transportkist, etc.). Bedenk daar dan even bij dat ik alleen maar overleden chimpansees kan gebruiken (anders weten we niet hoe oud ze zijn geworden…) en dat chimpansees behoorlijk oud kunnen worden en dus veel transporten hebben ondergaan. In de tijd dat deze chimpansees jong waren werden er nog veel dieren uit het wild gehaald; dus een groot deel van de dieren in mijn database komen uit het wild. En hoe zeker kunnen we zijn van de genoteerde informatie uit 1932? Precies; bijna niet! En als we dan kijken naar invloeden van een specifiek transport zoals duur/methode/etc., hoe kunnen we ooit weten welk transport dan (negatieve) invloed heeft gehad op de levensduur? Een chimpansee die 50 jaar oud werd zal in zijn leven al een aantal transporten hebben meegemaakt; dus je zult achteraf niet snel kunnen zeggen ‘het transport van daar naar daar heeft de levensduur serieus verkort’. Dan zijn er natuurlijk nog dieren die overleden zijn aan hele duidelijke oorzaken (zoals verwondingen of ziektes). Moeten we deze dieren dan wel meenemen? En zo gaat het maar door en door en door. Mijn plan is om zoveel mogelijk variabelen te onderzoeken en om een discussie te schrijven in het onderzoek dat waarschijnlijk langer zal zijn als de hele rest van het onderzoek, maar het doel is natuurlijk om zoveel mogelijk variabelen uit te sluiten/mee te nemen in de statistieken. Kortom; zeer complex en uitgebreid! Binnenkort ga ik in gesprek met de leidinggevende van de primaten en met de gedragsonderzoeker in Taronga Zoo om te zien wat er mogelijk is en wat niet. Ik kan mezelf wel vermaken hier de komende tijd!

Vrijdag 27 heb ik naast mijn eigen project een uitgebreid overleg gehad met de senior curator over dit project, maar ook over mijn wens om nog eens mee te kijken met de nutritionist hier en met de dierenartsen en eigenlijk is de conclusie; alles is mogelijk. Ze zijn hier zooo aardig en ontzettend behulpzaam en willen allemaal graag hard werken om te zorgen dat ik alles kan doen en zien wat ik nog graag zou willen. Heel tof!!

’s Middags heb ik weer een enorm leuke achter de schermen gehad. Deze keer zijn we naar de Australische zoogdieren gegaan, en daaaaamn wat was dat allemaal gaaf! Er zijn een aantal foto’s gemaakt maar deze heb ik wederom in een gesloten map op Facebook gezet vanwege het hoge achter-de-schermen-gehalte. Geef maar weer even aan als je de foto’s graag ziet (iedereen van de vorige map heb ik al toegevoegd). We zijn deze middag begonnen in het nachthuis waar we een ontmoeting hebben gehad met een bilby. Een ontzettend lief en grappig beestje! Hier even een plaatje van internet bijgevoegd voor het idee. Dit diertje is inmiddels een klein beetje bedreigd en dat schijnt grotendeels te komen door predatie door geïntroduceerde dieren als katten en honden, maar ook door het konijn! Blijkbaar was het dier ook vrij onbekend in Australië tot een paar jaar terug; toen hebben ze een soort actie gehouden met een naam in de trant van ‘what the hell is a bilby?’. En geef toe; het diertje lijkt ook best een beetje konijnachtig (al vind ik het meer haasachtig…). Ze hebben hier met Pasen dan ook een leuke traditie georganiseerd door conservatie organisaties voor de bilby; geen Easter Bunny maar een Easter Bilby! Niet alleen voorkomen ze hiermee dat het konijn wordt gepromoot (een pestsoort hier) maar ook zorgen ze voor bekendheid van de bilby. Zo worden er chocoladebilbys gemaakt en van de verkoop gaat een deel naar het Bilby Conservation Fund. Ik vind het een geniale actie! In het nachthuis hebben we achter de schermen een bakje pinda’s en wormen gekregen en is de bilby losgelaten die al snel op ons af kwam hupsen om wat lekkers te komen knabbelen. Onderwijl heb ik de bilby fijn kunnen aaien…

Daarna zijn we naar de feathertail gliders gegaan (wederom plaatje van internet toegevoegd; beetje rare foto maar even voor het idee hoe klein en schattig ze zijn en vooral; hoe goed de naam is gekozen!) achter de schermen. Ik mocht mijn handen openhouden in een kommetje en toen werden er zes van die donzenbollen in mn handen gelegd… Zooooooo schattig! Onder wat uitleg van de verzorger kreeg ik pap op mijn vingers gesmeerd wat de gliders enthousiast begonnen op te likken. Hele grappige lange en ruwe tongen hebben ze! Onderwijl zijn mijn handen ook fijn onder geplast en gepoept; luxeproblemen. Echt een geweldige ervaring!

Na nog wat leuke verhalen in het nachthuis zijn we naar de koala encounter gegaan waar bezoekers op de foto kunnen met koala’s. Hier in deze staat mogen bezoekers de dieren volgens mij enkel aanraken, maar blijkbaar is het in Queensland toegestaan om de dieren op te pakken (wat dus ook op grote schaal gebeurd met de 100 koala’s die er in 1 park kunnen zitten… ter vergelijking; Taronga Zoo heeft er een stuk of 20 geloof ik). Dus even leuk een foto momentje gehad haha! Daarna heb ik nog leuk een klein soort walibi kunnen aaien. Dit diertje zag ik eerder al tijdens mijn eigen bezoekjes aan de dierentuin vrolijk tussen de mensen lopen en wachten tot het geaaid werd. Maar nu was het (jippieee!) ook even aan mij om het dier te aaien. Echt heel tof! Hij legt zijn pootjes op je handen, snuffelt aan je handen en blijkbaar waren mijn vingers wel érg lekker want ik kreeg zelf een paar knabbeltjes… au! Ook zijn we in het walk-in-parkje geweest waar bezoekers als encounter inkunnen met een koala, quokka’s (de lachende grapjassen; weer even plaatje van internet om te zien hoe viraal deze beesten de laatste tijd gaan vanwege hun smiiiiiles!) En ja. Zo happy zien ze er dus echt uit! Hier heeft de verzorgster nog even (heel voorzichtig…) een mierenegel opgepakt en heb ik die eens kunnen aaien, echt super gaaf! Ook hier weer een foto in mijn gesloten mapje geplaatst…

Hierna zijn we doorgegaan naar de vogelbekdieren en mijngod wat zijn dat een super schattige diertjes! Echt ik begin helemaal verknocht en verslaafd te raken aan deze soepele schattige speelse diertjes. Wel zijn ze een stukje kleiner als dat ik verwacht had; mijn theorie voor deze verkeerde verwachting ligt bij Perry het vogelbekdier dat groter lijkt… Maar ook op internet vind je plaatjes dat je soms denkt ‘wat groot’ maar ook genoeg dat je denkt ‘kleeeeein’. Heel verwarrend. Maar conclusie is wel; in het echt lijken ze vrij klein! De verzorgers kwamen leuk aan met het verhaal dat de mannetjes giftig zijn; indeed. Maar toen ik begon over de overige giftige zoogdieren (die er niet veel zijn) zoals een aantal spitsmuizen hadden ze geen idee waar ik het over had. Ik zou zeggen als je een cool giftig dier als een vogelbekdier verzorgt dat je dan ook ooit weleens hebt gegoogled op overige giftige dieren… Blijkbaar is toch niet iedereen zo nerdy als ik. :)

Maar in dit gebouwtje waar de vogelbekdieren zaten zat ook nog een enoooorm schattig geval: Chloe, de baby wombat. Dit dier is nu 6 maanden oud en is maanden terug gevonden bij zijn aangereden (en dode) moeder. Dus in de revalidatie in het ziekenhuis in Taronga Zoo, maar door wat bijkomende gezondheidsproblemen is Chloe uiteindelijk te lang in gevangenschap met de hand verzorgd om nog terug uitgezet te kunnen worden. De schattige kleine donsbal vond het volgens mij wel prima zo… Enorm lief!

Hierna zijn we nog langs de Tasmaanse duivels geweest en hebben we daar nog leuke uitleg over gekregen. Al met al hebben we dus erg veel dieren gezien, heb ik er veel mogen aanraken en heb ik vooral ontzettend veel gehoord en geleerd!

Over de namen gesproken. Een mierenegel heet hier dus een echidna; en ze moeten hier allemaal erg hard lachen als ik vertel hoe wij ze eigenlijk noemen (en dan letterlijk vertaald naar het Engels): ants-hedgehog. Uuhm… En dan de vogelbekdieren! Hier noemen ze dat gewoon platypus; weeral enorme humor bij mijn uitleg van een bird-beak-animal. Ik snap echt niet waarom wij er in het Nederlands zo iets raars van hebben gemaakt terwijl ze er in het Engels gewoon een normaal eigen verzonnen woord voor hebben hihi.

Maandag 30 en dinsdag 31 maart bij de ZAA is heel het project dat ze voor ogen hadden omgegooid. Het bleek toch erg vaag en niet zo haalbaar bla bla bla. Ik vond het allang prima om een opdracht met duidelijker doel te hebben haha! Dus is het plan nu om te gaan kijken naar de verandering in collecties van dierentuinen in de ZAA; waar er vroeger vooral dieren werden gehouden die de bezoekers leuk vonden om te zien ligt de nadruk nu iets meer op diersoorten die met conservatie redenen worden gehouden. Dit is nog flink onder constructie want het is een opdracht die lastig is uit te leggen… We willen kijken naar de afgelopen 15 jaar, maar die data hebben we niet. Dus gaan we een soort fictieve dierentuin opzetten (gebaseerd op echte data) met 100 diersoorten en voor déze 100 soorten gaan we kijken hoe de verhouding in is veranderd tussen bedreigde soorten en soorten die enkel leuk zijn om te zien. Om in de toekomst wel alles met realistische data te kunnen bijhouden. Ik ga niet meer mijn best doen om het uit te leggen dan dit want duidelijker wordt het er toch niet van haha.

Dinsdagmiddag weer een leuke achter de schermen gehad; deze keer bij de reptielen! We hebben enooorm veel schattige baby-kameleons gezien en ook de volwassen soort en een aantal kraaghagedissen; echt wat een enge gasten zijn dat zeg! Jeetje mina ze zitten alleen maar vals naar je te kijken en zijn gróót en je verwacht de hele tijd dat ze gaan uithalen… Enorm gaaf, maar ik zou best zenuwachtig worden als er geen tralies tussen ons inzat. Ook hebben we gekeken in de grote containers waar ze corrobeefrogs fokken; deze dieren worden uitgezet in het wild en ze hebben echt belachelijke aantallen van deze dieren (700 ofzo). En inmiddels zijn er volgens mij al meer dan 1000 uitgezet… Heel grappig detail; de verzorger deed een container open en vroeg ons om stil te zijn, toen riep hij hard de container in en zowaar; de mannetjes zien dat als teken dat ze moeten laten weten wie/waar ze zijn dus begonnen allemaal terug te roepen! Dat is echt waanzinnig grappig. Na een tijdje waren de kikkers weer stil en jahoor, de verzorger weer ‘HEEY’ met een hele lage stem en daar begonnen alle kikkers weer te kwaken. Hilarisch! Verder hebben we nog een reuzengekko geaaid (heerlijke lelijkerd), gillamonster geaaid (een prachtig gekleurd maar giftig dier, vond ik best spannend… vooral omdat hij het dier vrij losjes vasthield en bij het benaderen en oppakken sissen ze nogal venijnig). Tot slot het allermooiste; samen smilen met de mata mata! Ook deze foto in de gesloten map. Een enorme heerlijke prachtige lelijkerd van een schildpad die altijd lijkt te lachen die we vast konden houden om mee te lachen. Echt geweldige ervaring om zo’n dier van zo dichtbij te kunnen zien! De lelijke uitsteeksels blijken te zijn om trillingen in het water te voelen en zo prooien te vinden en de kleurverschillen zijn natuurlijk voor camouflage. Waauw!

Voor de rest begint stage hier eigenlijk best een beetje normale gang van zaken te worden. Er zijn vaak nog wel wat nieuwe en leuke dingen hoor! Maar ik denk dat ik begin te wennen aan alle gave dingen hier. :) Zelfs de regenbooglori’s die ik overal zie vragen niet meer direct om een foto! ‘

Oh en woensdag 8 april heb ik bijna de hele dag met mijn superviser doorgebracht. In plaats van enkel te praten over mijn project ging ze maar door en door over een welfare-course die ze aan het opzetten is, over TED-lezingen en nog veel meer wat echt niet allemaal dierentuin gerelateerd was. Kortom: erg leuk dus haha!

En donderdag 9 april ook nog wel wat leuke dingen gebeurd. Zo komen er regelmatig kinderen over de vloer in de dierentuin in het educatiegebouw; ze hebben hier dus echt klaslokalen en science-week voor schoolkinderen en enoooorm veel interessante dingen. Wat zou ik hier graag mijn school hebben gedaan hihi… de seniorcurator zou een praatje gaan geven en vroeg de nieuwe curator en mijzelf om mee te gaan dus wij hebben ook fijn wat vragen kunnen beantwoorden over wat voor school we doen, wat we leuk vinden aan curatorzijn etc. Heel leuk om die kids wat te mogen vertellen!

En ’s middags hebben we nog een meeting gehad met de verzorgers van een oude rode panda. Elk halfjaar houden ze (uitgebreide!) gezondheidsassessments voor alle oude individuen in het park (ik kan me alleen maar inbeelden hoeveel werk dat is). Heel tof om zo’n discussie mee te krijgen tussen de verzorgers (die natuurlijk wel het beste voor hebben met het dier, maar het liefst zien dat het dier zo oud mogelijk wordt), de curator, de dierenarts en de gedragsbiologe (die over het algemeen iets nuchterder kijken naar ‘hoe eerlijk is het om dit dier door te laten leven als het zo zwaar onder de medicatie zit en eigenlijk fysiek best wat kwaaltjes heeft’). Zeer interessant en volgens mij ook precies hetgeen een curator voornamelijk doet; bemiddelen tussen ieders wensen en behoeften.

En vrijdag 10 april echt een cadeautje gehad. Blijkbaar is er hier afgelopen twee weken één of ander festival geweest voor landbouw en hebben ze een wedstrijd gehad voor de grootste pompoen. En een hele hoop van de deelnemers zijn belandt in de dierentuin, jeee! Dus de olifanten kregen zowaar een pompoen van wel 728 kilogram! Van mijn superviser heb ik even haar foto’s en filmpje gejat en ik hoop dat ik het filmpje online krijg hier, zo niet; kijk even op de Facebook pagina van Taronga Zoo en dan zie je het ook! Wat een superschattig gebeuren en heel gaaf om de olifanten hun ‘opgewonden’ geluidjes te horen maken. En qua foto’s kon ik natuurlijk niet goed kiezen, de grapjassen stonden overal zo leuk op. :) Ook de ringstaartmaki’s vonden het wel grappig; in een enorme pompoen zitten met enkel de staart die eruit steekt… Helaas daar geen foto van gemaakt natuurlijk (ik vergeet continu dat ik gewoon mijn telefoon/camera standaard op zak moet hebben in de dierentuin).

’s Middags was er de maandelijkse lezing/discussie voor de werknemers (we waren met een stuk of 10…), ditmaal over dingo’s/wilde honden problemen in Australië! Echt supergrappig om deze problematiek mee te krijgen. Omdat het land hier zo gigantisch groot is is alles qua dieren in het wild enorm verschillend met Nederland, echt belachelijk anders! Maar super interessant om te horen hoe iedereen erover denkt en hoe de situatie zit. Ook heel grappig om daarna te googlen op al die verschillende diersoorten en te ontdekken dat ik het verschil echt niet kan zien… Maar het ligt niet aan mij; in de discussie werd gesproken van het waarschijnlijk grootste gevaar voor uitsterven van de dingo; hybridisatie. Onderling fokken ze zo makkelijk met wilde of zelfs gedomesticeerde honden dat het lang niet altijd even duidelijk is of een dier nu een ‘echte’ dingo is ofniet. Zeker aangezien dingo’s eigenlijk afstammen van een soort half gedomesticeerde honden… Wederom leuke complexe situaties waar je uren over na kunt denken en waar elke specialist wel een andere mening over heeft.

Het paasweekend heb ik een leuke uitstap gemaakt maar daar komt later uitgebreid verslag van… Ook het verslag van de dierentuin zelf moet nog een keer komen, maar oh uitstelgedrag… (door het tegelijk typen van verhaaltjes is ook de cijfercode van de foto’s een beetje mislukt helaas…) Dit verhaal is voorlopig ook wel even leuk he. :) Ook nog een grappig vogel die ik hier overal tegenkom: de Australian Brush-turkey. Zowel hier in de tuin van het appartementsgebouw als in de dierentuin als in de straten, grappig! En ik begin hier een beetje verslaafd te raken aan cupcakes en dergelijke. Courtney, de dochter van Kimberly – de dierenarts waar ik bij woon – werkt in een cupcake winkel hier heel dichtbij en ze brengt met enige regelmaat wat lekkers mee. Hier een mooie foto van ‘mislukte’ cakepops voor een kinderfeestje van een meisje met als thema ‘Frozen’. Lekkeeeeeer!! Oh en mijn eerste wildlife-ervaring binnenshuis…; een kakkerlak in de badkamer! Gelukkig was het ‘maar een kakkerlak’, maar ik schrok toch een beetje hihi. Oh en nog wat foto’s natuurlijk van de prachtige regenbooglori’s lekker nectar aan het sloeberen.

Binnenkort heb ik nog een aantal leuke dingen op de planning staan! Zo ga ik woensdag 15 april met Kimberly (de dierenarts waar ik bij woon) naar de musical Les Misérables! Ooooh wat heb ik daar zin in!! Ook heb ik afgelopen week nog een enorm leuk iets geboekt; begin mei vertrek ik voor 4 weken naar Nieuw-Zeeland om daar met Esther en haar autootje het land door te crossen, yiiihaaa!!

Tot de volgende avonturen maar weer!