9. Het einde komt in zicht

Dag allemaal,

Weer eens een update betreft mijn ‘gewone leven’ hier in Sydney, in plaats van de Nieuw Zeeland reis... En dat ‘gewone leven’ komt al bijna tot een einde! Op 8 september vertrek ik hier om 9 september weer met beide voetjes op Nederlandse grond te staan. Ik ben druk bezig met mijn tijd nog goed in te vullen dus bij deze wat verhaaltjes van de dagelijkse zaken en wat leuke uitstapjes die ik heb gemaakt.

In Nieuw Zeeland heeft Esther me mooi meegenomen in de wereld van goedkoop vs duur boodschappen doen daar. Dat heeft me flink gemotiveerd om ook hier in Sydney eens te zien of er geen goedkopere alternatieven zijn. Nu is het gelukkig zo dat de Aldi is doorgedrongen tot Australië, jeee! Hiervoor moet ik wel de bus nemen heen en (vooral) terug (met zware boodschappen). Dit kost me dan 7 dollar, dus de Hollander in mij moet dan naturlijk wel genoeg boodschappen halen om die dollars er weer uit te halen hihi. Ik ben inmiddels dus al een paar keer als pakezel boodschappen gaan doen, maar daarna heerlijk gevulde kasten dus het is de moeite in ieder geval. Eindelijk weer eens zelf iets maken met vlees......... (dat is echt ellendig duur hier normaal, maar bij de Aldi is het betaalbaar)

Verder loopt stage bij het ZAA-kantoor wel prima, ben ik hard aan het werk aan mijn twee verslagen en heb ik tot nu toe nog de griep ontweken die al meer dan de helft van het kantoor heeft geveld (is bij Taronga niet heel veel anders). Ik was praktisch gezien klaar met mijn grote verslag, en kwam erachter dat ik een hele domme fout had gemaakt in het begin, dus jammer genoeg moet ik in de laatste 2 weken nog even overnieuw beginnen… Gelukkig staan al mijn methoden wel vast dus zal het niet meer zoveel werk zijn. Het wordt wel nog even goed doorknallen om het op tijd af te krijgen, in de hoop dat ik niet teveel werk mee terug naar Nederland hoef te nemen. Ik heb na terugkomt nog wel een week of 2 om verslagen af te ronden voor school, maar heb natuurlijk niet zoveel zin om daar al teveel tijd aan kwijt te zijn…

Bij Taronga Zoo is er wat stress geweest in veband met mijn grote onderzoeksproject. Het project waar ik vanaf het begin aan bezig was bleek toch niet helemaal geschikt om mijn onderzoeksrapport van te schrijven. Het onderzoek was (voor mij) te ingewikkeld en te breed om een goed verslag van te schrijven in de ‘korte tijd’ die ik had dus met een beetje stress zijn we hier gaan kijken naar een nieuw project. Er lag nog een vervolg-onderzoek dat uitgevoerd moest worden naar een olifant in Taronga; prima! Dus een week of 2/3 hier veel overleg over gehad en uiteindelijk helaas slecht nieuws; zoals in heel veel dierentuinen bleken ook de verzorgers hier niet veel vrijheid/bereidheid te hebben om hieraan mee te werken... Chiiiiips. Uiteindelijk had de behavioural biologist hier nog wel een project liggen waar ik aan verder zou kunnen (na dit even gecheckt te hebben bij school...); voor de seal show in de dierentuinen worden verschillende dieren en gedragingen gebruikt en er is al een survey in de dierentuin geweest naar mensen die wel en mensen die nog niet de show hebben gezien om hun perceptie op te nemen van verschillende gedragingen van de seals aan de hand van foto’s van de sealshow. Ik zou nog data verzamelen bij niet-dierentuin-gangers en dan zou ik deze data kunnen analyseren. Klinkt top! Sowieso even wat anders, surveys analyseren is een vak apart dus wel leuk om hier wat meer over te leren en wat voor mij nu een belangrijk punt was; er was in ieder geval iemand die er verstand van had om me zo nu en dan wat te sturen...

Dus vol goede moed ben ik hier in de tweede week van juli mee aan de slag gegaan en op 22 juli ben ik samen met een vrijwilliger van de behavioural science unit de stad in gegaan om surveys op te nemen bij random mensen. Het heeft even geduurd voor ik de Ipads met surveys klaar had voor gebruik, je zit altijd met het gezeur van wifi (nodig om de survey online te kunnen invullen) dus godzijdank had ik een plan B; een hoop kopieën van de survey als PDF bestand om in te vullen. Dit bleek ook hard nodig... We wisten van een food court met wifi, maar hebben eigenlijk de wifi gewoon niet gebruikt. Het was een kleine ramp om mensen te vinden; in dit gebouw zat iedereen te genieten van zijn pauze en waren lang niet allemaal vriendelijk in hun afwijzingen. We zijn verplaatst naar de haven naast het opera house en daar hadden we wat meer succes; we moesten gewoon mensen aanspreken die eruit zagen of ze even zaten te niksen en de tijd hadden. Ook toeristen die foto’s maakten waren best weleens bereid om de survey in te vullen. Totdat.... Een vrouw van de security me aansprak met wat ik aan het doen was, want wat blijkt? Op het terrein van het opera house mag je helemaal geen surveys afnemen! Woeps. Maar ze was erg aardig en toen ik vertelde dat de survey over seals ging nam ze me mee naar de noordpunt van het opera house, blijkbaar hebben seals daar de boel ingenomen! Er lag nu 1 seal lekker te drogen (naast een kastje dat dus al een maand of 6 onbereikbaar was voor de security) maar blijkbaar was er ook een pup ‘die daar leefde’ met zijn mama. Cuuuute! Ze doen er best wel moeilijk over daar wat heel goed is; niemand mag er bij komen, niet voeren, niet lastig vallen, heel netjes dus!

Daarna dus maar de vrijwilliger gebeld en gezegd dat we wat terug moesten komen en maar bij de haven in de buurt moesten blijven. Tot een uur of 1pm zijn we samen bezig geweest en we hadden echt al een hoop surveys verzameld! Tijdens een koffiebreak even geteld en waar ik een stuk of 11 surveys had verzameld had zij er al 13; top! Na deze break ging ik alleen verder en heb ik nog in totaal tot 32 surveys kunnen komen. Nou, ik vond het heel veel meer dan verwacht! We zochten random mensen, die al minimaal 5 jaar niet meer in een dierentuin of aquarium waren geweest, ik dacht dat dat heel lastig ging worden... Zeker rond circular quay waar de ferry naar de dierentuin gaat. Ik ben ook een hoop mensen tegengekomen met ‘oh yeah we went to Taronga yesterday’, maar gelukkig ook wat mensen met ‘no but we’re going to Taronga tomorrow’. Naja conclusie is wel dat het een geslaagde dag was.

Maar ook een grappige dag.... Naast de chagrijnige mensen die je doodkeken als je maar een indicatie gaf dat je in hun richting kwam lopen met de Ipad waren er best wel een aantal leuke mensen tussen. (het viel me trouwens nu zo wel heel erg op dat IEDEREEN met zijn telefoon bezig is.. Natuurlijk ‘weet’ je wel dat mensen dat doen, maar als je op zoek bent naar mensen om een praatje mee te maken valt dat echt op!) Zo was ik zo dapper om een groepje ... ‘straatmensen’ aan te spreken. Ik geloof niet dat ze direct zwervers waren, maar rokend en drinkend op een bankje in de stad met verlepte kleren en drugshoofden... Zeer weird, maar gelukkig daar 1 survey kunnen verzamelen haha. Ook een Indische security man wilde mijn survey wel invullen, en daarna een gezellig gesprekje aanknopen, en daarna weten of ik single was of getrouwd........ Bij deze was ik even getrouwd, leek me het meest veiliger antwoord. ‘Yeah I’ve been married for a while. No haven’t got kids yet, waiting till I’m done with school. Buteeh, thanks for the survey and byyyyeeee’. Sommige mensen zaten daar gewoon een dagdeel door te brengen (gepensioeneerd ofzo) en wilden ook wel graag een praatje maken. En dan vond ik het wel asociaal om niet even te kletsen nadat ze mij met mijn survey hadden geholpen... Ook een grappige oude man ontmoet die ooit met zijn vrouw een stal had voor showjumping in Engeland. Een Engels koppel dat duidelijk tegen dierentuinen was. Nog een erg eigenwijze vrouw die een te grote mening had om gewoon ‘ja’ of ‘nee’ op mijn vragen te antwoorden (damn dat duurde). Een natuur-fotograaf die duidelijk ook alle tijd van de wereld had en die bij elke halve zin van mij een enorm grappig grapje (not) moest maken over hoe hij tegen de overheid is en me advies gaf over camera’s om te kopen. Dan nog een aantal mensen die nauwelijks Engels spraken... Jep het was een drukke dag, maar eigenlijk vond ik het best wel leuk :) En nogmaals; 32 surveys al! Voor een beetje statistische zekerheid zouden we er toch wel minimaal 50 moeten hebben. Ik ben daarna nog een dag met de vrijwilligster de stad in geweest en nog een keer alleen en uiteindelijk 78 surveys verzameld, dus helemaal top!

Af en toe zaten er wel belachelijke antwoorden bij hoor. Ik had echt het idee dat sommige mensen halverwege de survey ineens van insteek veranderden of eigenlijk niet wisten waar ze het over hadden... Een stel meiden vond een foto van een seal met een bal op zijn neus een natuurlijk gedrag; want in het wild deden ze dat toch ook gewoon met een steen ofzo. En iemand wist als ‘fact about seals’ te vertellen ‘they look like dragons’. En hoe je seals in het wild moet beschermen? ‘Government should do more’, ‘put in a zoo is much safer there’ of ‘organise to better seem them in the wild’. Jaja... Sommige mensen zijn zeeeeer creatief.

Inmiddels zijn er ook weer wat statistische problemen geweest voor de analyse, maar we zijn hard bezig met die proberen op te lossen voordat de twee behavioural biologists op verlof gaan, de één gaat op vakantie en de ander op zwangerschapsverlof… Dus er zeker wel wat haast bij! Ook hier hetzelfde verhaal; ik heb nog wel tijd in Nederland om eraan te werken maar zie het echt niet zitten om thuis ook nog eens twee weken fulltime aan de verslagen te moeten werken.

Verder was de eerste week na Nieuw Zeeland wel leuk in Taronga; er was een genetica/reproductie/ populatie-management expert uit Auckland gekomen voor een workshop van twee dagen, oa over de verschillende computerprogramma’s die hiervoor bestaan. Beetje herhaling van mijn eigen genetica en populatie management lessen op school, maar vooral een hoop nieuwe dingen geleerd, erg leuk dus!

Ook heb ik een mini-projectje verzonnen over de vogelshow hier; mooi excuus om daar nog een paar keer naar toe te gaan haha. Maar omdat ik niet alle benodigde gedragingen makkelijk in de vogelshow kon observeren kon ik ook een ochtend naar een trainingssessie van een arend komen; zeer tof! Alleen dacht mevrouw arend ‘deze wind is mij te hard ik vlieg er vandoor’. Dus heb ik ook nog een leuke arend-achtervolging en vangst kunnen meemaken, zeer go-go-gadget met trackers en satellieten en met een hele hoop mensen erachter aan rennen. Gelukkig is mevrouw al snel weer gevangen. Daarna heb ik dan nog even de vogelshow van achter de schermen kunnen zien; echt een mega grote georganiseerde chaos zeg! Zeer grappig om te zien en vooral om je te realiseren hoe je in de tribune echt NIKS merkt van al die drukte in het gebouw ernaast.

Ook buiten stage heb ik wat meer leuke dingen gedaan in de laatste weken. Onder andere voor de verjaardag van een collega ben ik met haar vriendengroep op stap geweest naar een karaoke-bar.... Maar niet zo cliche hoor, een echte nette eigen kamer voor je groep, met touchscreen voor liedjes kiezen en een touchscreen om eten en drinken te bestellen (de rekening was belachelijk hoog en de medewerkers bleven maar aandraven met eten en drinken...). En op 14 juli ben ik mijn ‘verjaardag maar vast begonnen’ met taart voor het ZAA-kantoor. Ik had een heerlijke chocoladetaart gezien in het weekend dus daar had ik mijn zinnen al flink opgezet... Dan hadden we vrijdag 17 juli weer taart; alleen niet voor mij haha. Het was de laatste werkdag van de senior curator die met pensioen gaat. Blijkbaar bakte zij altijd taarten voor verjaardagen dus nu was het de bedoeling dat ieder van ons iets zou maken... Dus ’s ochtends met een enorm volle meetingroom cake gegeten met een hoop verzorgers en kantoormensen. En iets na 4pm was het tijd voor bubbels en weer wat hapjes natuurlijk, dus dat was een prima dag!

Die zaterdag ben ik met een meisje dat ook in Taronga werkt (die ik via de vriendengroep had leren kennen) naar Featherdale gegaan, een dierentuin in het westen van Sydney. Een oud-Taronga medewerker is daar een maand of 6 geleden gaan werken dus hij bracht ons binnen en heeft ons een beetje rondgeleid. Erg tof park! Ze hebben vooral heel veel native animals, dus massa’s wombats en koala’s en kangaroes en wallabies... Bijna alles is met de hand groot gebracht en dus zeer tam. Veel ook in doorloop-verblijven waar je de kangaroes en wallabies kon voeren uit een ijshoorntje (echt waar...) gevuld met een soort hooi. Beetje dubieus maar wat een prachtige plaatjes om kleine kindjes een kangaroe te zien aaien! De dieren waren echt superrelaxt. Ook nog nooit zoooo actieve wombats gezien haha. Ook een leuk ding dat ze (gratis) aanboden; een koala aaien! Dus jahoor, eindelijk, ik kan met een gerust hart naar Europa terug want ik sta op de foto terwijl ik een koala aai. :) Verder hadden ze daar een heel hoop vogels (perfecte tuin voor mij!) en echt wel wat gave af en toe, zo ook een of andere bustard; groooooot! En ook een reptielenhuis en een grote krokodil... Maar het was best een kleine tuin waar je gewoon wat heen en weer liep, erg leuk! Blijkbaar krijgen ze belachelijk veel mensen in de tuin door het jaar heen en de meesten komen van toeristenbussen; er zijn veel georganiseerde dag/meerdagentripjes naar de Blue Mountains (soort natuurpark net ten westen van Sydney) waarbij ze op de heen of terugweg dan een bezoekje aan Featherdale aanbieden. Perfect voor al die toeristen; koala, wallaby en kangaroe aaien en hups terug de bus op hihi! We waren vrij snel klaar daar en zijn nog even naar een shopping centre geweest en ’s avonds terug in Sydney met de vriendengroep weer uit eten, nu bij een tapasbar. Lekker gegeten en goed gedronken en daarna fijn verder gedronken en gedanst in een Duitse-thema-kroeg, daar is mijn verjaardag fijn ingeluid met shotjes, jee! Daarna nog bij mensen thuis wat gedronken en op de bank geslapen, de volgende ochtend moest een huisbewoner toch weer in de dierentuin werken dus kon ik mooi thuis afgezet worden (ik woon zo handig!). Zondag, mijn echte verjaardag, was dus een klein beetje lam en moe... Niet zoveel meer gedaan behalve een leuk diner met mijn huisgenootjes. Maar ik heb met het weekend wel echt een heerlijke verjaardag gehad! Zeer veel lieve berichtjes van thuisfront ontvangen maar ook veel plezier gehad in Sydney; helemaal top dus!

Daarnaast heb ik nog wel wat leuke avonden gezelschap gehad. Nog een paar keer uit eten geweest, filmavondjes, ook een kaasfondue avond (door een van origine Zwitser georganiseerd, jaja!) en een wijnavond, ze zijn hier duidelijk van het organiseren in het groot. Verder staan er nog meer plannen voor uit eten, bioscoop en waarschijnlijk ook een dagje op stap naar de Blue Mountains; een natuurgebied vlak buiten Sydney, lijkt me super! Ook heb ik het thuisfront even laten schrikken met de boodschap dat ik een ultiem aandenken aan Australië (en een beetje Nieuw Zeeland) heb laten zetten; een mooie kleine kookaburra op mijn been! Ik vind het erg mooi en ben er super blij mee!

Verder heb ik ook nog wat solo-uitstapjes gemaakt. Zaterdag 15 augustus ben ik in de buurt van Mosman vogels gaan zoeken en zeker niet zonder succes; in de route van zo’n 15 kilometer heel wat gave nieuwe vogels gevonden! De foto’s zijn niet allemaal even geweldig maar heel wat nieuwe vogels kunnen afstrepen in mijn boek dus blije Eline! De route liep langs oude forten van toen Australië Sydney beschermde tegen de Britten, echt het waren gewoon horror-decors! De dag erna ben ik met een grote toeristenboot mee geweest om walvissen te spotten (winter is het perfecte seizoen). We hebben wat water omhoog zien spuiten en ruggen en staarten gezien van 2 walvissen, maar ik vond het niet bijzonder spectaculair. Ze blijven steeds een paar minuten onder en komen dan een paar keer boven om adem te happen om daarna weer (meestal met een staartzwiep) naar beneden te duiken. We hebben wel een eindje naar het Noorden moeten varen voor we ze gevonden hadden, maar hebben best wel een paar sightings gehad. Ik heb vooral door mijn verrekijker gekeken en dus ook geen foto’s gemaakt, daar zag ik dan nog wel wat details door. Misschien dat de eerste ‘kick van de eerste walvis’ al voorbij is gegaan in het vliegtuigje in Nieuw Zeeland. Maar… Ik vond het eigenlijk wel voor herhaling vatbaar… :) (we hebben ook nog een vin boven water gezien, en ondanks de uitroepen van ‘dolphin!’ en ‘shark!!!’ bleek het een moonfish te zijn, natuurlijk hebben we dan maar het minst spannende stukje van de vis gezien, maar wel een zeer gaaf idee dat we dat dier hebben gezien!!) (oh en het gaat trouwens steeds de Southern Humpback Whale/bultrug walvis, in Nieuw Zeeland hebben de we spermwhale/potvis gezien)

Afgelopen week heb ik een toneelstuk in het Opera House gezien (the Tempest van Shakespeare). Moet eerlijk toegeven dat ik sommige dingen echt niet zo goed kon volgen… Echt oud Engels met vage zinsstructuren en rare woorden. Ik ben al blij dat ik het verhaal helemaal snapte en wat dialogen echt heb kunnen volgen, maar soms was de context even zoek! Wel echt super, er zaten een paar erg goede acteurs tussen en ook een aantal zeer grappige scenes. Maar ik wilde natuurlijk ook wel een keer de echte ervaring van het Opera House meekrijgen… dus wederom: voor herhaling vatbaar……

Dit weekend heb ik mezelf dan weeral verwend met leuke uitstapjes. Gisteren begon mijn dag op tijd en ben ik naar de stad gegaan, om weer even de echte toerist uit te hangen: ik heb de Harbour Bridge beklommen! Was echt een superleuke ervaring, enorm veel bijgeleerd en gave dingen gezien. Het was een prijzige ervaring, maar het was het echt 100% waard. Grappig verhalen over de bouw van de brug (het duurde een jaar of 20-25 voor de bedenker eindelijk toestemming kreeg, 16 mensen overleden in de bouw (wat heel erg meevalt voor die tijd), gebouwd met tweemaal zoveel ‘bouten’ als de Eifeltoren (3 miljoen vs 6 miljoen), vanaf het aller-begin al gebouwd met 8 banen terwijl er op dat moment maar 5 geregistreerde voertuigen bestonden in dat gebied (goede toekomstvisie!)) en ook hebben we nog twee pelikanen zien overvliegen; helemaal top! Het was wel een serieuze bedoeling; we mochten niks meenemen naar boven en je kreeg een speciaal pakje waar al je materialen (zoals bril, petje, etc.) aan vastgeklikt zaten. De fancy-kleurtjes van het pakje moesten matchen met de brug en er mocht natuurlijk niets naar beneden kunnen vallen; beiden zouden de bestuurders kunnen afleiden. Maar echt een leuke wandeling/beklimming van een uur of 2 en gaaf om 134 meter boven het water op de top van de brug te staan.

Daarna dacht ik een beetje te moeten haasten, maar dat viel gelukkig goed mee, want ik ging weer naar het Opera House, ditmaal voor een soort gekke voorstelling van een orkest van Romeo & Juliet, maar dan met tussendoor af en toe wat mono-/dialogen van 3 acteurs die voor het orkest zaten. Zeer apart om zoiets te zien maar het was zeker erg tof. Heel indrukwekkend om zo een heel orkest voor je neus te zien/horen spelen en leuk om zo het verhaal in muziek uitgebeeld te horen. Al begreep ik het vast niet zo goed als de gemiddelde orkest-fanaat in de zaal…

Beide voorstellingen in het Opera House heb ik natuurlijk de gierige Hollander uitgehangen en vooral gezocht naar de goedkoopste plaatsen die toevallig beiden op de voorste rij stonden. Bij het toneelstuk was dat alleen maar positief en bij Romeo & Juliet beetje stijve nek af en toe, maar de voorstelling duurde maar 75 minuten dus het viel mee. Waar ik me dan wel weer erg aan irriteerde (hihi): bij het toneelstuk duurde het applaus al lang, buigingen van de acteurs en toen gingen ze allemaal van het podium af, om direct achterlangs te lopen en weer op te komen voor nóg een rondje applaus. Hetzelfde gebeurde met de acteurs en dirigente van Romeo & Juliet: ze waren nog nauwelijks het podium af en kwamen (tot drie keer toe!!!!) weer het podium oplopen voor nog meer applaus. Echt mijn handen waren gewoon lam nadat ze eindelijk echt weg waren. Ik voel me een beetje een cultuur-barbaar met mijn mening, maar echt ik vind het nergens op slaan om zooo vaak terug te komen… Zeker als je eigenlijk in 1 moeite door af- en weer opgaat. Laat er dan een paar minuten (of op zijn minst een paar seconden) tussen…

Het was die dag echt ontzettend warm, rond de 27 graden en ondanks de voorspellingen was het nog niet aan het regenen (jee!). Dus toch maar besloten om nog even te genieten van de Royal Botanic Gardens. Ik had gelezen dat je daar goed vogels kon kijken en dat er een grote groep grey-headed flying foxes in de bomen bivakeert overdag; dezelfde soort vleermuis waarvan ik in de eerste week een dood exemplaar vond… Helaas de vleermuizen niet gevonden in mijn kleine snelle uurtje daar, maar wel weer een aantal nieuwe vogels gevonden en ook wat gave plaatjes kunnen schieten! Dus ook dat is zeker voor herhaling vatbaar als het weer een beetje opknapt. Helaas is er vanaf vandaag regen voorspeld tot donderdag, en daarna volgen er om en om nog wat dagen regen… bah! Komaan Sydney laat me nog even genieten van het mooie weer!

Vandaag heb ik dan ook maar weer een herhaling gedaan van vorig weekend. Met een korting bon toch besloten om nog eens met een walvis-boot mee te gaan, deze keer met een kleinere boot, soort speedbootje met zo’n 18 andere mensen. Sowieso heel leuk om even lekker hard te gaan, maar we hadden weer zeer snel beet! Vlak nadat we open zee opgingen zagen we al een walvis, en uiteindelijk bleken dat er minimaal twee, maar misschien wel drie te zijn! We hebben ze lang gevolgd en heel wat keren boven zien komen, soms ook redelijk dichtbij! Dus deze keer wel wat plaatjes kunnen schieten, al zullen ze niet geweldig zijn. Wat wel gaaf was; toen de walvissen bovenkwamen, echt wel dicht bij de boot (ik met mijn inschattingsvermogen gok op 50-100 meter afstand), sprongen er ineens twee dolfijnen op nog geen meter van de boot! Echt supergaaf, het was ook weer heel snel voorbij, maar je zag wel echt duidelijk dat het twee dolfijnen waren, jee! En toen we rustig aan het wachten waren tot de walvissen weer boven zouden komen, kwamen ze ineens boven vlak voor een grote walvis-boot, echt een paar meter ervandaan. En blijkbaar vond de walvis het too close for comfort want (voor zover ik begrepen heb, ik zag niet veel meer dan een enorme opspatting van water) hij heeft zijn staart omhoog gegooid en flink op het water geslagen. Echt dat moest best spannend zijn geweest voor de mensen die bovenop die boot stonden! Maar naast deze gave dingen dus wel weer vooral rug en staart gezien, maar een stuk dichterbij en ook wat vaker. En één keer hebben we ook een mooie zij-vin gezien die de walvis even fijn boven water stak. Zeer gaaf!

Dus weer genoeg leuke dingen gedaan en ook nog een hoop leuke dingen in het verschiet. Naast het hard werken om verslagen af te ronden ga ik mijn laatste weken nog even goed besteden hier om met nog meer verhalen terug te komen. Dus… tot snel deze keer!